İtirafların ardı arkası kesilmiyor bu günlerde. Kendi kendime bile itiraf edemediğim onca şey varken hem de. Bir şeyi çok isteyip de, istediğimi söyleyemediğim çok nadirdir özünde. O nadir günlerden birini mi yaşıyorum ne!
"Evet, aynen öyle."
İzmir'i çok özledim mesela. Nedense özledim diyemiyorum ama. Hayallerimi geziyor olmanın verdiği mutlulukla avunmaya çalışıyorum bir miktar. Kariyerle mutluluk olur mu acaba?
"Hiç sanmıyorum."
Öte yandan evimde günlerce kapanmak istiyorum bu aralar. Evlenip, kocamı kapıda karşılamak istiyorum mesela. Çok ihtiyacım var evimin huzurunda kaybolmaya. Kaybolup kendimi dahi bulamamaya... Ciddiyim, şaka yapmıyorum. Hayatıma monoton derdim bi' aralar, yeniden dönmek istiyorum o monoton hayata.
Elbet nedeni var tüm bu özlemlerin. Sevdiklerim yanımda olsa sebepsiz özlemlerle ne işim olur benim? Adı aşk en büyük hasretimin. Henüz varlığına doyamadığım sevgilimden ayrı kaldıkça çoğalıyor hüzünlerim. Halbuki mutluluğum değil miydi o benim? En korkunç acılarımı bile bertaraf edenim..? Evet... Ama özlemine dayanmak güç işte, o noktada yetersiz kalıyorum. Söz dinlemiyor o noktada, ne kalbim ne bedenim.
Onu sevmek kadar güzel aslında ona hasret kalışlarım. Sonunda kavuşmayı düşlemek var ya nasılsa, varsın aramıza girsin mesafeler bir süre daha! Sen sevgilim; olduğun yerde sevmeye devam et beni, ben de senin için saklayayım kalbimi. Biliyorum, tüm acılar sıfırlanacak sana sarıldığımda! Sensiz nefes almak zor olsa da, senin için yaşıyorum ben unutma.
Bu gece yıldızlara bakarak yazıyorum boş bir kağıda, bu şehirde sakladığım odamda. Aynı yıldıza bakıyor olma ihtimalimiz kadar huzur doluyum aslında. Yerinde olsam sessizliği dinlerdim. Zira bizim şarkımızı mırıldanıyorum odamdaki balkonda.
Bu gece özlem dolu tüm şarkılar sana. Bu gece tüm özlemler sevdiğim adama...
05/10/2010 22.00
0 yorum:
Yorum Gönder