30'lara yaklaşıyor olmanın yaşattığı bir tür yaş sendromu olabilir her şeyin sebebi. Orta yaş fikri çok da hoşuma gitmiyor aslında. Önceleri çok net fikirlere sahip değildim 30'lu yaşlar konusunda. 25 kapıya dayanınca anladım; yaşlanıyorum baya baya!
Beni bunca alıngan yapan biyolojim, aynı zamanda deli dolu halimden de arınmama vesile oldu. Duygularımı saklamak bugünlerde bana en iyi gelen şey. Kimine göre bu beni sıkıcı kılıyor, kimine göre böyle çok daha oturaklı (!) oluyorum. Fikirler pek de umrumda değil; nasılsa iç dünyamda her fikre kırılır oldum.
Alınganım evet. Yersiz alınganlıklarımın yanı sıra, gerçekten kırıldığım şeyler de var elbet. Düşündüm de, hangi biriyle savaşabilirim ki. İç dünyamda kan dökmek yerine, kendimi savunuyorum en sessiz halimle. Zaten doğru olan da bu değil mi;
"Sana yapılan kötülüğün karşılığını vermek yerine, öfkenin dinmesini bekle."
28/05/2010 21.00
0 yorum:
Yorum Gönder