Sevdiğim Adama

Ben sana ellerim bomboş gelmiştim, bir ilkbahar sabahında. Güneş en az senin kadar çekingendi doğaya. Mis gibi kokuyordu her yan, kokun geliyordu burnuma. Sarıldım sana usulca. Masum bahanelerim vardı ne de olsa. Gülümsedin. Ve ben hayata ilk adımımı attım o anda.

Yürümeyi sonra sonra öğrendim mesela. Elimden sen tuttun her bir adımımda. Koşamadım asla, düşerim diye izin vermedin bunu yapmama. Ama uçtum defalarca. Milyon kere uçtum, senli zamanlarda.

Mutluluktan göğe dokundum kaç defa.

Sahi, çetelesi tutulur muydu aşk vakitlerinin? Sığar mıydı o mutluluk herhangi bir kâğıda? Mürekkebi yeter miydi ömrün, seni anlatmaya?

Hiç denemedim aslında. Seni yazmak kolay olmadı asla.

Ben seni yaşamıma yazdım ve gözlerimi kapatıp yürüdüm kollarında, sonsuza...