18 Ekim 2011 Salı

Yalnızlık

Aklımın çeperlerinde dalgalanıyor yalnızlığım. Elimi uzatsam dokunabilirim sanki, o kadar yakınım. Bir bakıyorum yok olmuş, alabildiğine uzaktayım. Yalnızlık sabit değilmiş meğer, yeni yeni anladım.

Gün olur kalabalık dünyanın tek neferi olur beden, gün olur sorar kendi kendine "Bunca gürültü neden?". Sorular değişmez bir tek, gerisi gel gitlerdedir.

Yalnızlık, elde tutulamayan en gerçek şeydir.

Yalnızlık, gözle görülür en yalancı gölgedir.

Böyledir yalnızlık; ne önü bellidir, ne arkası bellidir.
 

0 yorum:

Yorum Gönder

Bu blog dir.