Tut ki çatır çatır kırdım kemiklerini tüm hayallerin. Ne pansuman yaptılar ruhuna, ne iyileşebildi küskün tenin. Tut ki en yüksek kötülük dağının tepesinden attım bütün şehri. O şehir ki içinde saklardı seni ve beni. Biz yok olduk, o şehir infilak etti. Tut ki kimse oralı olmadı, biz ölürken birbirimizde; kılı kıpırdamadı sevgilerin.
Tut ki yüzlercesini saydım, aşka dair tüm kötülüklerin.
Fark eder mi?
Her derdimize razıydık ya birbirimizin. Boğazımıza kadar sevgiye batmıştık hani?
Söylesene, geçen zamandan başka, şimdi ne değişti?
0 yorum:
Yorum Gönder